ဆုတ္ျဖဲခံရတဲ့အရိပ္

ငွက္ေတြ အိပ္တန္းဆီျပန္ၾကတယ္
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အေငးမွာ
အေဝးကလမ္းေလး ၾကမ္းတမ္းလို႔
ညေနခင္းတြန္႔ေခါက္ျမစ္ေရထဲ
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕သတင္း
စီးဆင္းမလာႏိုင္ေတာ့ဘူး။

အခ်စ္ဆိုတာ
ဘုရားတက္
ဆီမီ၊ပန္း၊ေရခ်မ္းကပ္လွဴျပီး
မျပည့္ေသာဆုေတြေတာင္းယူရသလိုမ်ိဳး
သူငယ္ခ်င္းေရ. . .
ဘာသံမွမၾကားရဘဲ မင္းလည္းျပိဳက်ခဲ့ရတယ္။

ငါတို႔ဘဝေတြကလူငယ္
သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို က်ိန္စာသင့္သလိုခ်စ္တတ္တယ္
စူးစမ္းသင္ယူတတ္တယ္
သိမ္ေမြ႔ခံစားတတ္တယ္
ျငင္းဆန္ေပါက္ကြဲတတ္တယ္
ျပီးေတာ့ က်ိန္းေသ အသဲကြဲတတ္တယ္။

လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြမွာ ငါတို႔ေျပာခဲ့တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြက
"အခ်စ္" တဲ့
ဘယ္ျမစ္ကိုမဆို ေရစီးသန္ေစတယ္
ဒီတစ္ႏွစ္လံုးမွာ အတြင္က်ယ္ဆံုးစကားက
"မိုးခါးေရ" ၊
မီးေလာင္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားေပၚ
အနမ္းနဲ႔တက္ရမယ္ဆိုတဲ့
မာယာေကာ့(ဖ)စကီးရဲ႕" ေဘာင္းဘီဝတ္ မိုးတိမ္"
ငါတို႔အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတြအေပၚ ရြာခ်ခဲ့ပံုဟာ
မွတ္သားဖြယ္ရာ မိုးေရခ်ိန္ေပါ့။

အခုေတာ့ မင္းမရွိတဲ့စကားဝိုင္းမွာ
မင္းအေၾကာင္းေခါင္းစဥ္တစ္ခုနဲ႔
ငါတို႔အျပံဳးေတြဆို႔နင့္
မင္းခ်စ္သူရဲ႕အပါးကေန
မင္းရိပ္ဟာ ထြက္ခြာရေခ်ေပါ့
တိတ္တဆိတ္. . .
မင္းလြယ္အိတ္ထဲေမ့က်န္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာကေတာ့
မင္းတစ္ဘဝစာျဖစ္ခဲ့ရျပီ။ ။

သူငယ္ခ်င္း ကိုရဲ(ရဲလြင္ဝင္း)သို႔

မင္းစိုးရာ
2003
စတိုင္သစ္မဂၢဇင္း၊ေဖေဖာ္ဝါရီ၊၂၀၁၀။