ပ်င္းေနၿပီမဟုတ္လား

ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတဲ့ ေနၾကာေတြ ပ်င္းေနၿပီ မဟုတ္လား
ေပ်ာက္ေနတဲ့ အပိုင္းအစေတြ မလိုအပ္ရင္ ေရာက္ေရာက္လာၿပီး လိုအပ္ရင္ ေပ်ာက္ၿမဲေပ်ာက္လို႔
အေရးတႀကီး တိုက္ဆိုင္ စစ္ေဆးမႈမွန္သမွ် လြဲမွား ကြာျခားခ်က္ေတြ
မေျပာျဖစ္ေတာ့ေသာ စကားမ်ားလို ေရာဂါဘယေတြ၊ မေမးျဖစ္ေတာ့ေသာေမးခြန္းမ်ားလို မြတ္သိပ္မႈေတြ
ပ်င္းေနၿပီမဟုတ္လား ေသေနတဲ့ပံုစံအတိုင္း ေစာင့္ေနတယ္ေလ. . .ေရာက္မလာတာေတြကို
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အရိုးစုဆိုတာ မေမ့ေအာင္ ခဏခဏ ဓာတ္မွန္ရိုက္ၾကည့္ေနတယ္
ရိုးသားရတာကို ၿငီးေငြ႔သြားၿပီလားလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ေမးေနတယ္
ပင္မေရစီးကို ၿငီးေငြ႕သြားၿပီလား၊အျဖဴအမဲ တီဗြီေလးကို ၿငီးေငြ႕သြားၿပီလား၊ရည္မွန္းခ်က္ေတြကို၊ေပ်ာ္စရာေတြကို၊
လိမၼာယဥ္ေက်း ခ်ိဳသားေအးကို၊ ဘီယာနဲ႔အရက္ကို ၊ ေန႔စဥ္ဘဝကို၊သူကလြဲတဲ့ဖြဲဆန္ကြဲကို၊ေခ်ာင္ပိတ္ရိုက္တဲ့ေမးခြန္းေတြကို၊
ေကာင္းက်ိဳးမေပးတဲ့ေကာင္မကို၊အိပ္ယာေစာေစာထရတာကို၊ပတ္ဝန္းက်င္ကို၊အသက္ရွင္ေနရတာကို ၿငီးေငြ႕သြားၿပီလား
တစ္ေန႔လံုးစားလို႔မရ သြားလို႔မရ ဘာမ်ားျဖစ္ေနၿပီလဲ ဘယ္မ်ားေရာက္ေနၿပီလဲ ေမွ်ာ္ေနရတဲ့စိုးရိမ္စိတ္ႀကီး ၿငီးေငြ႕သြားၿပီလား
ေရာက္တဲ့အရပ္ကဖုန္းဆက္လိုက္ပါလား မင္းမ်က္ရည္ေတြ. . .၊ေပ်ာ္ေအာင္ေန အရင္ကညေနခင္းေတြလည္း ခုေပ်ာ္က်ေနၿပီ
ပ်င္းေနၿပီမဟုတ္လား ဒီလိုတီတီတာတာကေန တဝါးဝါးသမ္းေဝ ငါ့ပခံုးေပၚမင္းပါးေလးလာမွီတဲ့အခါ ငါ့မွာေသြးနဲ႔သားနဲ႔
ေသြးသားရဲ႕အၿငိမ္းဆံုးတရားလို႔ ေအးေအးလူလူ ေအးေအးေဆးေဆး ေကာ္ဖီခြက္ေရွ႕ကမင္းအၿပံဳးေလးေငးရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားခ်င္တယ္. . .
ဒီလိုငါကေခ်ာ့ေမာ့ေတာ့ မ်က္ရည္ေတြၾကားထဲကအပူမီးကို ငါတို႔အေလာတႀကီးကူးခတ္
ကတိေတြအထပ္ထပ္နဲ႔ပါကြယ္ . . .ျပန္လာခဲ့မယ္ မင္းပ်င္းေနတဲ့အခ်ိန္ တိမ္ေတြလိုငါျပန္လာမယ္
ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားက ျဖဴစင္မႈေလးကိုေတာ့ မင္းတစ္ေယာက္တည္းအတြက္သိမ္းထားပါ့မယ္။
ေတာစပ္မွာမိုက္ရူးရဲေလေပြ ေႏြလယ္ဆိုေရာက္ေရာက္လာ ေနၾကာပန္းေတြလည္းအေနၾကာခဲ့ပါၿပီ။သစ္ရြက္ေၾကြကိုဖြဲ႕ႏြဲ႕ဖို႔
စကားလံုးေတြ နိမိတ္ပံုေတြ အသံသြားအသံလာေတြ၊ အသြားအလာမ်ားလွတဲ့ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးဟာလည္း တဒီးဒီးေညာင္းညာ
ဘီယာဆိုင္မွာဖန္ခြက္ခ်င္းတိုက္သလို ငါတို႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္ေတြအသံထြက္ရဲ႕လား။
ေမာက္စ္ေပၚမင္းလက္ေခ်ာင္းေလးေတြ တကလစ္ကလစ္ ၊ကီးဘုတ္ေပၚမင္းလက္ေခ်ာင္းေလးေတြ တေဂ်ာက္ေဂ်ာက္
နည္းပညာေတာက္ေနတဲ့ ကမာၻ ခ်စ္ျဖင္းေမတၱာဆိုတာ ဖုန္မႈန္႔ေလးေနာက္မွာကြယ္ေနရတဲ့ငွက္ေပ်ာရြက္ဖါးဖါးႀကီးေပါ့
ကိန္းဂဏန္းေတြရဲ႕ ကိန္ႀကီးခန္းႀကီးေတြကလည္း သြားေလရာ Laptop အိတ္ႀကီးလြယ္ရသလိုေလးလို႔ ၊ ပ်င္းေနၿပီမဟုတ္လား
2012 ရုပ္ရွင္ကားနဲ႔ ကမာၻႀကီးကိုတိုက္ခ်လည္း ငယ္ငယ္ကဖတ္ခဲ့ရတဲ့ရုပ္ျပဇာတ္လမ္းေတြေလာက္ပါပဲလို႔
စတီရီယိုေခတ္ဦးတီးလံုးေလး အေတြးနဲ႔အိမ္ျပန္လာခဲ့တယ္
ပ်င္းေနၿပီမဟုတ္လား လက္. . .ကိုင္. . .ဖုန္း. . .မ်ား. . .ၿမိဳ႕ထဲဝင္လာပါၿပီ။ ။


မင္းစိုးရာ

21.1.2010

(2009 ေဆာင္းလယ္ေလာက္က ပုသိမ္ျပန္ရင္း လမ္းမွာဒီကဗ်ာနဲ႔ပတ္သက္တဲ့အေတြးစရခဲ့တယ္
ၿပီးေတာ့ ေခါင္းစဥ္ရယ္ စာသားအပိုင္းအစေတြရယ္ရထားခဲ့တယ္ ဒါေပမယ့္အဲဒီတစ္ႏွစ္လံုးအဆံုးမသတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး
ခုေဆာင္းလယ္ေလာက္မွာ ပုသိမ္ျပန္ရင္းဒီကဗ်ာကိုျပန္ဆက္ၾကည့္တယ္ မေန႔ကေတာ့လက္စသတ္နိုင္ခဲ့တယ္
ဒါေပမယ့္အရင္ ခ်ထားတဲ့ လက္စအတိုင္းမဟုတ္ဘဲေရြ႕သြားတာေရးၿပီးမွေတြ႔ရတယ္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ၾကာျမင့္ခဲ့တဲ့ၾကားကာလကို
ေက်ဇူးတင္ရမလား အျပစ္တင္ရမလားပဲ
ဖတ္ေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေတာ့ ေက်းဇူးပါပဲ )